Stargates: επιστημονική φαντασία, επιστήμη & αρχαιολογία

08/07/2009

Η ιδέα των Stargates ενυπάρχει εδώ και περίπου μία δεκαετία, σε πληθώρα τηλεοπτικών σειρών επιστημονικής φαντασίας καθώς και μυθιστορημάτων.

Φυσικά και η παρουσίαση μίας θεωρίας μέσω αυτού του πλαισίου σκέψης, ίσως να οδηγήσει αρκετούς από εμάς στην γρήγορη απόρριψή της, πράξη όμως εντελώς λανθασμένη. Φυσικά και ως θεωρία πρωτοπαρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό ως ένα καθαρά φανταστικό δημιούργημα αλλά όλα τα δεδομένα που απαρτίζουν τη δομή της θεωρίας είναι άκρως επιστημονικά όπως θα δούμε παρακάτω και ίσως να έχουν ανταπόκριση και στην αρχαιολογική πραγματικότητα.
Η ιδέα γεννήθηκε αρχικά (1994) ως τηλεοπτικό προϊόν στα studio αρχικά του Showtime channel κι έπειτα στο κατεξοχήν κανάλι εκπομπών επιστημονικής φαντασίας, Sci Fi. Η τηλεοπτική σειρά ονομαζόταν Stargate SG-1 και η βασική πλοκή της ιστορίας της διαδραματιζόταν ως εξής: Η Αμερικάνικη, πολεμική αεροπορία χρησιμοποιεί ως μέσο μεταφοράς μεταξύ πλανητών στο γαλαξία μία εξωγήινη “κερκόπορτα” στους αποδεκτούς νόμους της Φυσικής, μία αστροπύλη (stargate). Η αστροπύλη, σε σχήμα δαχτυλιδιού ανοίγει μία “σκουληκότρυπα” προς εξωγήινους κόσμους. Μία επίλεκτη ομάδα των Αμερικάνικων δυνάμεων γνωρίζει στο πέρασμά της υλικούς πολιτισμούς, ανώτερων τεχνολογικά. Οι συγκεκριμένοι πολιτισμοί λατρεύτηκαν ως οι ιδρυτές των αντίστοιχων ανθρώπινων πολιτισμών..
Σε πρώτο άκουσμα, αρκετοί απλά θα κουνήσουν αδιάφορα τους ώμους τους. Κι όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.
Ο Αμερικάνικος στρατός, σύμφωνα με τον συγγραφέα Joseph McMoneagle, είχε ονοματοδοτήσει ένα από τα απόρρητα προγράμματά του με τον τίτλο “Project Star Gate”. Σκοπός του, η χρήση νοητικής, εξ αποστάσεως κτασκοπείας των κινήσεων του εχθρού. Το εν λόγω πρόγραμμα διεκόπη στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (“The Stargate Chronicles. Memoirs of a Psychic Spy”, Hampton Roads, 2002).
Παρόμοια οι συγγραφείς Lynn Picknett και Clive Prince στο βιβλίο τους “The Stargate Conspiracy”, χρησιμοποιούν τον όρο Stargate ως μία σαμανιστική είσοδο προς τον κόσμο των αρχαίων, εξωγήινων θεών. Μία πύλη προς τα άστρα.
Αντίστοιχα ο συγγραφέας Richard Leviton, στο πολυσέλιδο έργο του “Stars on the Earth” προτείνει την ύπαρξη υλικών Stargates στον πλανήτη μας, με την ικανότητα να μας οδηγήσουν σε πνευματική ένωση με το Θείο.
Ερευνώντας προσωπικά τη παγκόσμια μυθολογία κατάφερα να βρω μερικές ενδείξεις ομοιότητας με Stargates. Στην παράδοση των Chiricahua Apache υπάρχει ο μύθος των τριών ιπτάμενων λίθων, με τα εξής ονόματα: “ο λίθος των φωνών”, “ο πτερωτός λίθος” και “τα πέτρινα φτερά”. Σύμφωνα με το μύθο, όποιος κατά εσφαλμένη ενέργεια κοιμόταν κοντά σε κάποιον από τους λίθους αυτούς, εξαφανιζόταν στον ουρανό.
Τι είναι όμως αυτοί οι λίθοι; Η λέξη λίθος στη διάλεκτο των Navajo μεταφράζεται και ως λόφος. Τα πράγματα γίνονται σαφώς πιο ξεκάθαρα. Η ιθαγενής παράδοση τόσο των Arapacho όσο και των τραγικά παρεξηγημένων στις ταινίες του Hollywood, Sioux, αναφέρεται στο λεγόμενο “ύψωμα του Θεού”, ένα μικρό λόφο στο σημερινό Wyoming.
Ο συγκεκριμένος λόφος ύψους τετρακοσίων μέτρων κατακλύζεται από μερικούς εξαιρετικά ενδιαφέροντες μύθους. Σύμφωνα με τον γνωστότερο εξ αυτών, επτά νεαρά κορίτσια κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους στις παρυφές του λόφου συναπαντώνται με μία αρκούδα, η οποία ξεκινά να τα κυνηγά. Στη προσπάθειά τους να ξεφύγουν, κρύβονται σε μία γνωστή τους σπηλιά και παρακαλούν τον οφθαλμό του ουρανού, τη Mato Teepee, της παράδοσης των Navajo να τους οδηγήσει ψηλά στον ουρανό, ώστε να σωθούν. Πάλι σύμφωνα με το θρύλο, η Mato Teepee υψώθηκε τόσο ψηλά, που οδήγησε τις κόρες στον αστερισμό των Πλειάδων. Προς τιμήν αυτών των κοριτσιών οι Πλειάδες πήραν την ονομασία τους.
Ένα εξίσου παράξενος μύθος της φυλής των Kiowa αναφέρεται πάλι στο συγκεκριμένο λόφο αλλά αυτή τη φορά με την ονομασία “T’ sou’a’e”. Κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης της φυλής προς την Oklahoma διερχόμενοι το λόφο, βρέθηκαν στον ουρανό κι εν συνεχεία στον τελικό προορισμό της μεταναστευτικής τους πορείας. Η ονομασία “T’ sou’ a’ e’” μεταφράζεται ως “το άνοιγμα στο λόφο” (και τις δύο ιστορίες καθώς και τις μεταφράσεις μπορείτε να τις βρείτε στο εκπληκτικό βιβλίο του συγγραφέα Peter Nabokov, “Where the Lighting Strikes. The Lives of American Indian Sacred Places”).
Η ιστορία όμως που πραγματικά με παραξένεψε, κατά τη πορεία των ερευνών μου, ήταν αυτή των Ινδιάνων της φυλής Washo στη περιοχή Reno της Nevada. Σύμφωνα με την εξιστόρηση της φυλής (προσοχή δεν πρόκειται για μυθολογικό κατάλοιπο κάποιας προγενέστερης περιόδου αλλά για ζωντανή μνήμη), δύο νερά κορίτσια διέμειναν για το βράδυ στο δάσος Wild Grub Hole δίπλα στη λίμνη Tahoe (τη συγκεκριμένη περιοχή συνέδεσαν αρκετοί μελετητές με θεάσεις Α.Τ.Ι.Α. . Η λίμνη έγινε διάσημη και μέσω ανάλογης υφής επεισοδίου των X- Files).

Ξυπνώντας το πρωί αντίκρισαν μία οπή-άνοιγμα στο μεγάλο βράχο, που βρίσκεται στην ακτή της λίμνης. Περνώντας από το άνοιγμα βρέθηκαν πολύ μακριά από τη Γη και κοντά σε μία φυλή “αστρανθρώπων”. Τα κορίτσια ύστερα από αρκετά χρόνια εμφανίστηκαν ξανά στον καταυλισμό τους, διηγούμενες την ιστορία τους στον περιπετειώδη ερευνητή George James (“The Lake of the Sky, Lake Tahoe”, Charles Powner Company, 1956). Φυσικά σε πρώτο άκουσμα η ιστορία φαντάζει εξεζητημένη αλλά δεν χρειάζεται να βιαστούμε στη κρίση μας. Προσωπικά έχοντας μελετήσει από κοντά τόσο τη τοπογραφία της συγκεκριμένης περιοχής όσο κι έχοντας προχώρησει σε διαπίστωση της αξιοπιστίας του θρύλου μέσω προσωπικής συνομιλίας, με ξεχωριστούς γνώστες του συμβάντος (εδώ να ευχαριστήσω το φίλο μου από τη UFO Society του San Francisco, Dave Johnson, για τη βοήθεια του στο μακρινό μας αυτό ταξίδι) παρατήρησα, πως ο θρύλος διαθέτει στέρεες βάσεις καθώς παρουσιάζεται με τον ίδιο τρόπο απ’ όλους. Αρκετοί μελετητές κάπως αστόχαστα μετέφρασαν το συμβάν ως μία χρονική λούπα προς το παρελθόν. Το ταξίδι στο παρελθόν μπορεί να συνάδει σε θεωρητικό επίπεδο με τους γνωστούς νόμους της Φυσικής και με τη λογική του περιστρεφόμενου σύμπαντος των εξισώσεων του Einstein αλλά με κανένα γνωστό τρόπο δεν μπορεί να συμβεί πρακτικά.
Ένα τρίτο παράδειγμα ανάλογης αναφοράς έχει συνδεθεί με το, ύψους 600 μέτρων, λόφο Shiprock στο βορειοδυτικό Mexico. Η ιθαγενής ονομασία του λόφου είναι “Tse Bi Dahi”, δηλαδή το “ιπτάμενο όρος”. Φυσικά και δεν υπάρχει κάτι τέτοιο! Η ονομασία δόθηκε από τη φυλή των Navajo προς τιμή του πτερωτού θεού Tse Nihahaleeh. Η εξιστόρηση τοποθετείται στο 1870, όταν η φυλή πιεζόμενη από τους Ευρωπαίους εχθρούς ανεβαίνει στο λόφο και προσευχόμενη στο θεό που προαναφέραμε, εγείρεται στον ουρανό πάνω σ’ ένα εκθαμβωτικό φως, αποφεύγοντας τους εχθρούς και μετατοπίζεται στο όρο Holyoke του New Mexico.

Πύλες από κρύσταλλο και παραδόσεις

Αν υποθέσουμε, ότι όντως υπάρχουν Stargates, πώς θα έμοιαζαν; Το πλέον παράξενο βιβλίο σχετικά με τις αστροπύλες ακούει στο τίτλο “The Convoluted Universe” (Ozark Mountain, 2005). Πρόκειται καθαρά για ένα βιβλίο αναφορών μίας επαφικού με όντα ανωτέρων πολιτισμών. Το παράδοξο είναι πως διαθέτει τρομερά σπαράγματα ομοιοτήτων με τις παραπάνω αναφορές των ιθαγενών. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της συγγραφέα Dolores Cannon, το 2002 ήλθε σ’ επαφή με μία νοσοκόμα από τη περιοχή της Florida, την οποία αποκαλεί Betty. Η Betty κατά τη διάρκεια ύπνωσης ισχυρίστηκε, ότι υπήρξε η ίδια φύλακας μίας πύλης προς άλλους κόσμους. Στις αρχικές συνεδρίες παρουσιάζει τη πύλη ως ένα κρυστάλλινο όρος ενώ στις επόμενες κατανοεί, πως πρόκειται για ένα φωτεινό άνοιγμα σ’ ένα μικρό λόφο (δεν καθορίζει τοποθεσία). Μάλιστα ισχυρίζεται, πως πρόκειται για ένα πέρασμα όντων από άλλους γαλαξίες προς το ηλιακό μας σύστημα! Μπορεί όντως να πρόκειται κατά κάποιους, ως μία ψευδή απεικόνιση ενός φαντασιόπληκτου αλλά υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες που εντυπωσιάζουν.

Τα βραχώδη όρη της Αμερικής στην διάλεκτο των Navajo ονομάζονται ως τα “διάφανα όρη”. Αυτή η λεπτομέρεια όμως έχει παρεξηγηθεί από τη λεγόμενη “διάνοια” του ιδρύματος Cayce, Ruth Montgomery (“Aliens Among us”, Putnam’s Sons, 1985). Δεν ονομάστηκαν τα όρη, διάφανα, επειδή υποτιθέμενα κρύβουν μία υπόγεια πολιτεία αλλά λόγω αρχικά των μυστικών περασμάτων, άγνωστων στους Ευρωπαίους, που οδήγησαν αρκετές φυλές στη σωτηρία τους κι εν συνεχεία λόγω του μυθολογικού μοτίβου, της επιλογής των όρεων αυτών από τους Θεούς για τη δημιουργία των πρώτων οικισμών. Εξετάζοντας προηγουμένως τις αναφορές των Ινδιάνικων φυλών σε σχέση με το μυθολογικό μοτίβο των ιθαγενών Θεών παρατηρούμε, πως πραγματικά μία αναφορά της επαφικού Betty αποκτά ξαφνικά αξία.
Πέρα όμως από την Αμερικάνικη παράδοση υπάρχει και στη Μεσοποταμιακή μυθολογία μία παρόμοια λεπτομέρεια. Ο γνωστός Zecharia Sitchin σε όλη σχεδόν τη σειρά των βιβλίων του παρουσιάζει και μεταφράζει τη Σουμεριακή λέξη “sham” ως τα σκάφη των θεών. Η ανακρίβεια εδώ είναι οφθαλμοφανέστατη. Σε κάθε ακαδημαϊκή μετάφραση η λέξη έχει τη σημασία της πύλης. Αλλά ας μην απομακρυνθούμε από την έρευνα μας…

Bii’stiin, οι φύλακες των ιερών λόφων

Σύμφωνα προς τον αρχαιολόγο και συγγραφέα Craig Childs, στο λόφο του Wyoming, που είδαμε παραπάνω, αναπτύχθηκε ένας πολιτισμός, που αν και μεταγενέστερος αυτού των Ανασάζι, διαθέτει αρκετές ομοιότητες. Σημαντικότερες εξ αυτών, η ανέγερση οικισμάτων από πλίνθο σε φαινομενικά απρόσβατα σημεία καθώς και η δημιουργία αγγείων διακοσμημένων με γεωμετρικά σύμβολα και κυρίως αυτό της σπείρας. Στη γλώσσα των Navajo οι ιδρυτές του εν λόγω πολιτισμού ονομάζονται Bii’stiin μεταφραζόμενο ως, “οι φύλακες των ιερών λόφων” (“House of Rain”, Little, Brown and Company, 2007). Πολύ συχνά στην Αγγλική βιβλιογραφία (δυστυχώς ακόμα και η ακαδημαϊκή Ελληνική κοινότητα δεν έχει εκδώσει κάποιο έργο αναφορικά με τους Ανασάζι) οι Ανασάζι μεταφράζονται ως “οι Αρχαίοι” (“The Ancient Ones”). Στη πραγματικότητα όμως ο όρος αυτός αποδίδει καλύτερα τη σημασία της λέξης Bii’stiin.
Αναζητώντας μια πιο διεξοδική αποσαφήνιση του πολιτισμού των Bii’stiin έπεσε τυχαία (;) στα χέρια μου το βιβλίο της πανεπιστημιακού Ella Clark, “Indian Legends of the Pacific Northwest”. Εκεί αναφέρεται ο μύθος των φυλών Klickitat και Yakima για τους τρεις ιδρυτές του πολιτισμού, Quoh am mah, San Tlah και Kay Klah. Μάλιστα οι αφηγήσεις για τις τρεις φιγούρες κάνουν λόγο για ικανότητα τους να πετάν ελεύθερα στον ουρανό ενώ διαθέτουν ανθρώπινη μορφή. Η παραδοξότητα όμως σε κάποιον λίγο προσεκτικότερο μελετητή εμφανίζεται στη ξαφνική “αστραπή φωτός”, που εγείρεται από τα όρη καθώς οι τρεις μορφές διέρχονται τον ουρανό (ο μύθος των λόφων του φωτός δεν είναι μία ξεκομμένη μυθολογική αναφορά των ιθαγενών της Αμερικής αλλά ένα πολύπλοκο παγκόσμιο πλέγμα γλωσσολογίας και άγνωστης αρχαιολογίας, όπως θα δούμε σε επόμενο κείμενο μου).

Η Φυσική των Stargates

Τελικά εφόσον δεχθούμε, ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν αστροπύλες, τότε πώς θα ήταν;
Αρκετοί ξένοι ερευνητές μη καταφέρνοντας να εντοπίσουν κάποιου είδους υλικής Stargate, κυριολεκτικά ανακάλυψαν μυστικιστικές θεωρίες, που κατά τη γνώμη μου στερούνται κάθε σοβαρότητας επιχειρημάτων. Το Ακασικό πεδίο της Blavatsky και του Cayce μετονομάστηκαν σε “αστροπύλες του πνεύματος” ( “Legacy of the Elder Gods”, M. Schorn , Ozark Mountain, 2009). Φυσικά και ορισμένες θεωρίες για την ύπαρξη ψυχικών αστροπυλών διαθέτουν νοηματικό βάθος, απλά (και να με συγχωρείτε γι’ αυτό) προτιμώ μία περισσότερο υλική τους θεώρηση.
Κατά τη γνώμη μου, εφόσον (και το τονίζω, εφόσον) υπάρχουν υλικές αστροπύλες, όπως μας προιδεάζουν οι παραπάνω ερμηνείες των μυθολογικών αναφορών τότε θα πρέπει να ισχύουν κάποιοι φυσικοί νόμοι.
Η ξαφνική μετακίνηση των προσώπων εντός των παραπάνω μύθων, μεταξύ απομακρισμένων σημείων υποδηλώνει ένα είδος τηλεμεταφοράς.
Στο Νευτώνιο μεγαλόκοσμο, που ζούμε η θεωρία της τηλεμεταφοράς είναι απλά φαντασία. Είμαστε συμπαγή όντα, που πρέπει να δεχθούμε τρομερή ώθηση για να αναπτύξουμε ακόμα και μεσαίες ταχύτητες μεταφοράς, πόσο δε ακαριαία μετακίνηση.
Στη κβαντική θεωρία όμως όλα είναι δυνατά και η αναντιστοιχία με το μεγαλόκοσμό μας είναι εκπληκτική. Καταρχήν τα ηλεκτρόνια ουσιαστικά κάνουν κβαντικά άλματα από στοιβάδα σε στοιβάδα ατόμων. Τα ηλεκτρόνια με τη σωματιδιακή και κυματική τους μορφή μπορούν πραγματικά να βρίσκονται ταυτόχρονα σε διάφορα σημεία και να επανεμφανίζονται σε χρόνο μικρότερο του μηδενός (ως αριθμητική μονάδα, όχι σημειολογικά).
Η τηλεμεταφορά σε ατομικό επίπεδο είναι δυνατή. Πώς όμως μπορεί κάτι τέτοιο να συνιστά τη δημιουργία Stargates; Η απάντηση κρύβεται στους κβαντικούς υπολογιστές. Υπολογιστές δηλαδή, που δεν θα μετρούν πλέον σε Megahertz αλλά σε Yottahertz, υπολογιστές δηλαδή, που θα μπορούν να θέσουν σε συμφωνία εκατομμύρια άτομα. Η τεχνολογία αυτή βέβαια βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικό στάδιο. Όπως καταλαβαίνουμε δεν είναι οι νόμοι της Φυσικής που απαγορεύουν τη τηλεμεταφορά αλλά το επίπεδο της τεχνολογίας μας.
Συγγραφείς όπως οι Daniken και Childress μίλησαν για ανώτερους, πιο προηγμένους πολιτισμούς του παρελθόντος. Εφόσον υπήρχε μία τέτοια υπερτεχνολογική Ατλαντίδα της αρχαιότητας, όπως την οραματίστηκε ο Edgar Cayce, άραγε η αστροπύλη ήταν ένα από τα δημιουργήματά της;